|
مقدمه
یکی از
مهمترین نهادها و موسسات مالی در بازار سرمایه،شرکت های سرمایه گذاری هستند که نقش
موثری در توسعه و تعمیق این بازار ایفا می نمایند.سرمایه،مازاد درآمدهای مردم است
که به اشکال مختلف در جامعه تجمیع شده است.در واقع،مصرف کنندگان با پس انداز مازاد
درآمدشان،مصرف امروز خود را به این امید که در آینده بتوانند مصرف بیشتری داشته
باشند،به تاخیر می اندازند.
به عبارت دیگر،آنها امروز پولهای خرد و اندک خود را
ذخیره و سرمایه گذاری می کنند تا درآینده به سرمایه قابل توجهی تبدیل شود.مهمترین
اثری که این سرمایه ها بر اقتصاد کشور دارند،افزایش درآمد ملی و به تبع آن، افزایش
اشتغال می باشد. درنهایت، از طریق اقتصاد به سمت تعادل عرضه و تقاضا،چه در بازار
نیروی کار و چه در بازار کالا و خدمات، سوق داده می شود.
سرمایه گذار به امید
کسب سود وارد بازار سرمایه می شود تا در سال های آتی از انباشت سرمایه های اندک
امروزخود بتواند به مصارف بزرگتر و بیشتری دست یابد.دراین میان مهم این است که وقتی
مصرف کننده نیازمند مصرف سرمایه های خود می باشد،بتواند سرمایه هایش را به دیگری
منتقل نموده و وجه نقد دریافت نماید.
بازارهای مالی نیز در دهه های اخیر
باتحولات چشمگیری مواجه شده اند .باپیدایش واسطه های مالی جدید و ابزارهای مالی
جدید رفته رفته از نقش انحصاری واسطه های مالی خاص و به ویژه بانکها تاحدودی کاسته
شده است و جایگاه خاصی برای واسطه هایی چون صندوق های سرمایه گذاری مشترک و شرکت
های سرمایه گذاری با سرمایه باز، ایجاد شده است. به عبارتی بسیاری از مشتریان بانکی
با پذیرش ریسک بیشتر بجای آن که صرفا سپرده گذار بوده و به سود کم بانکی اکتفا
نمایند،تمایل به سرمایه گذاری در بازار از طریق چنین واسطه هایی برای کسب سود بیشتر
و با ریسک بالاتر نموده اند.در ایران نیز با رونق بیشتر بازار سهام شاهد چنین
گرایشی هستیم.نقش صندوق های سرمایه گذاری مشترک از این جهت حائز اهمیت است که خود
به عنوان یک مدیر سبد دارایی برای سرمایه گذاران در شرکت های سرمایه گذاری نیز عمل
می کنند.سرمایه گذار به دلیل عدم اطلاعات کامل، نبود دانش یا نداشتن زمان کافی برای
بررسی وضعیت شرکت ها جهت تصمیم گیری در خرید،با خرید سهام شرکت های سرمایه گذاری
این کار را به مدیران شرکت واگذار می کند.مدیران شرکت نیز باتنوع بخشی به سبد از
ریسک خرید تک سهمی و یا چندسهمی توسط سرمایه گذار جلوگیری کرده و در نتیجه زمینه را
برای سرمایه گذاری مطمئن تر فراهم می کنند.
سه مزیت اصلی ایجاد شرکت های سرمایه
گذاری بطور مختصر عبارتند از:
1.تجهیز منابع خرد مالی پراکنده در سطح
جامعه.
2.ایجاد تنوع گسترده در سرمایه گذاری به شکلی که ریسک را به حداقل
برساند.
3.بکارگیری نیروی متخصص.
مدیریت متخصص و امین، نقش کلیدی را در
دستیابی به اهداف شرکت های سرمایه گذاری دارد.
صندوق های سرمایه گذاری مشترک
وجوه دریافتی از سرمایه گذاران را در یک مجموعه اوراق بهادار سرمایه گذاری می کنند
و هر سرمایه گذار به نسبت سهم خود در مجموعه، از سود و یا ضررهای حاصل از این
سرمایه گذاری سهم می برد. عمده عملکرد صندوق های سرمایه گذاری بستگی به عملکرد
اوراق بهادار و سایر دارایی هایی دارد که صندوق ها در آنها سرمایه گذاری کرده
است.
درحال حاضر بیش از10،000 صندوق مشترک با مجموع سرمایه بیش از 7 تریلیون
دلار و باحدود تقریبی 93 میلیون سرمایه گذار منفرد در دنیا فعالیت دارند.
در این مقاله
صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک به‌عنوان یکی از انواع صندوقهای سرمایه‌گذاری برای
آشنایی بیشتر عموم معرفی شده‌اند.
صندوق
سرمایه‌گذاری
نهاد مالی است که
فعالیت اصلی آن سرمایه‌گذاری در اوراق‌بهادار است و مالکان آن به نسبت سرمایه‌گذاری
خود، در سود و زیان صندوق شریک‌اند.
بطور کلی صندوق ها براساس محتوای پرتفوی به
چهار گروه اصلی تقسیم می شوند:
1.صندوق های اوراق سهام (Equity stock
fund)
2.صندوق های اوراق قرضه (Bond fund)
3.صندوق های دو رگه ( Hybrid
fund)
4.صندوق های بازار پول (Money Market fund )
صندوقهای سرمایه‌گذاری
مشترک
گروهی از سرمایه‌گذاران که دارای هدف سرمایه‌گذاری مشابه می‌باشند،
می‌توانند وجوه خود را در یک صندوق قرار دهند و با سرمایه‌گذاری از آن محل از
مزایای حاصله از جمله کاهش مخاطره، مدیریت تخصصی پرتفوی، نقدینگی بالا و سهولت در
امور سرمایه‌گذاری برخوردار شوند.
|